Ժամանակակից հայերենում սահմանական ներկան կազմվում է անկատար ձևաբայ՝ երգում, պարում + օժանդակ բայի ներկա ժամանակ(եմ, ես է, ենք)։
Արևմտահայերենի սահմանական ներկան կազմվում է կը եղանակիչով և ի հոլովմամբ՝ օրինակ՝ կը խոսիմ, կը խոսիս, կը խոսին, կը խոսինք, կը խոսիք, կը խոսին։
Տարբեր են նաև ժխտական դերանունների գործածությունը բայի հետ։ Եթե արևելահայերենի բնորոշ է կրկնակի ժխտումը ապա արևմտահայերենում ոչ։ Օրինակ՝ ոչ ոք չեր ուզում, ոչինչ չասաց, ոչ ոք չեկավ։ Արևմտահայերենում կրկնակի ժխտում չկա, օրինակ՝ ոչ ոք ըսավ հեգ տղա, ոչինչ կրցած էր քանդակել, ոչինչ ասաց։
Комментариев нет:
Отправить комментарий